Sport is zoals de echte wereld!

Het heeft me deze week niet los kunnen laten. De dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen. Zo sta je zondag lekker bij je zoon te vlaggen en de dag later blaas je je laatste adem uit. En waarom? Dat is eigenlijk de vraag die iedereen bezig houdt. En met zijn allen roepen we nu al wat er moet gebeuren. Maar wat is goed?

We moeten maar tot een conclusie komen. De sport is verziekt. Bij het wielrennen hebben we jarenlang geloofd in het sprookje dat Lance Armstrong heet. In het voetbal staat het bol van de spelers die scheidsrechters belagen, schwalbes maken en niet schromen de tegenstander een kaart aan te naaien.

Bonden moeten het met minder geld gaan doen of complete sporten worden zelfs gewoon opgegeven zoals het basketbal. Het is een goede afspiegeling van de maatschappij waarin we leven. Geld kranen worden stop gezet, jarenlang hebben we geloofd in allerlei beloftes waarvan iedereen allang kon weten dat het nooit werkelijkheid zou worden en de omgangsvormen met elkaar zijn we al jaren kwijt.

Het is alleen wel triest dat er wel een vader moet sterven voor de ogen van zijn kind alvorens we tot actie over gaan. Een tijdje terug stond ik te kijken bij een wedstrijd tussen twee jeugdteams. Beiden de A1. Daar was een grensrechter en hij deed zijn best. Dat vond ik althans. De ouders van de tegenpartij niet. Die riepen in allerlei vakkundige scheld termen dat ze de beste man niks vonden en dat hij die vlag maar ergens in moest stoppen. De rest mag u zelf invullen.

Ik hoop dat we door deze gebeurtenis eindelijk de bodem hebben bereikt wat betreft het met elkaar omgaan op een sportveld. Hoewel sommigen hierin ook hardleers zijn zoals trainer Michel Vonk die als trainer van Sparta Donovan Beekman nog probeerde te verdedigen voor een doodschop in de wedstrijd tegen Excelsior.

Ik heb dan ook een boodschap aan de professionals in het betaalde voetbal: Laat zien dat je van goede wil bent en dit gedrag wil uitbannen. Doe dat niet alleen met loze woorden en posters die je voor een raam hangt maar pak het gedrag van je eigen medewerkers, spelers, trainers en supporters ook eens aan.

Voor de amateurs wil ik nog een laatste punt mee geven: Is het je waard om iemand de dood in te trappen voor eventueel een wedstrijd winst die je hebt? Denk na! Het is en blijft altijd een spelletje wat we vroeger allemaal zijn gaan doen voor onze plezier!

En hopelijk zien we iets terug van al deze goede bedoelingen. Niet nu en volgende week maar ook over een paar jaar. Hopelijk kunnen we dan zeggen dat wat er op zondag 2 december 2012 is gebeurd iets is wat nooit meer zal voorkomen.

Van Basten is zich zelf niet

‘’Ik ben mezelf niet

Of al die jaren nooit geweest

Ik ben de gangmaker op het verkeerde feest

Ik ben mezelf niet of nooit geweest’’

Aan dit lied van Acda en de Munnik moest ik denken toen ik de samenvatting van Willem II- SC Heerenveen zag. Het had niet eens betrekking op een van beide teams maar op de trainer van de Friese ploeg: Marco van Basten.

Marco heeft het zwaar. Dat zien we aan alles. Aan zijn haren die steeds meer grijs worden maar ook aan zijn gezichtsuitdrukking. En eerlijk is eerlijk het valt ook niet mee om op dit moment trainer te zijn van Heerenveen. Hij zag zijn beste spelers vertrekken. Assaidi, Narsingh en Dost besloten allemaal voor een avontuur te gaan buiten Friesland.

Iets wat Marco jaren geleden zelf ook eens deed maar dan bij Ajax. In 1987 besloot hij Ajax te verruilen voor het grote AC Milan destijds. Samen met grootheden als Baresi, Maldini, Rijkaard en Donadoni werd hij drie keer de beste van Europa en won hij ook nog tweemaal de Wereldbeker.

Hij speelde in stadions waar ze zijn naam riepen. Marco was een held met twee fantastische voeten. Van Napels tot aan Turijn. In heel Italië was hij berucht. Daarbuiten ook. 276 doelpunten in 373 wedstrijden is natuurlijk geen slecht gemiddelde.

Maar in 1995 was het klaar voor Marco. Het ging niet meer. De benen waren klaar. Hij besloot enkele jaren later een doorstart te maken op het veld als trainer. Een keuze waar hij achteraf gezien wel spijt van heeft. Bij het Nederlands elftal was het resultaat prima maar het spel slecht. En bij Ajax was dat beiden beneden het niveau wat men daar verwachtte.

En nu rijdt San Marco iedere dag op en neer vanuit de hoofdstad van Nederland naar een Fries plaatsje waar ze goed konden voetballen, maar waar niet veel meer van over is. Maar ook van Van Basten is niet veel meer over.

Je ziet hem ongelukkiger worden. En soms zie je hem zelfs met een vertwijfelende blik kijken van waar hij toch aan begonnen is. Ik heb een tip voor Marco. Stop ermee. Laat het zitten dat voetballen. Ga analyses houden op televisie, een praatje in het land, maar stop met trainen. Dit vak hoort niet bij jou en je status.

Marco, ga weg bij dat voetbal, want volgens mij ben jij jezelf al jaren niet meer geweest.

Bert ligt er wakker van

De wekker gaat om zeven uur in de ochtend. Zuchtend kijkt Bert van Marwijk naar zijn wekker. Alweer een dag volop inspanningen. Eerst de training en dan die verdomde media. Gaan ze weer vragen stellen over Huntelaar. Of heeft van Basten weer eens zijn mond open gedaan. En laat ik het nog maar niet hebben over die betweter met zijn snor, die ineens kritiek op mij heeft.

Nee, het is duidelijk, Bert zit niet in zijn vel. Na zijn mislukte experiment tegen het altijd lastige Bulgarije, waar hij voor het eerst sinds zijn aanstelling niet slaagde voor een examen, is Bert de weg kwijt. Wie moet er in de aanval. Van Persie of toch die topscorer van Duitsland. En moet ik Sneijder opstellen of kies ik voor iemand die wel een goed seizoen heeft gespeeld. Allemaal vragen waar Bert mee rond loopt.

En het wordt er niet makkelijker op. Zeker niet nu hij in Polen is. Een land waar het nou ook niet echt geweldig vertoeven is. En dan heb je het nog niet over het grootste zorgenkindje van Bert: de verdediging. Zijn ze nu allemaal zo traag of zijn de spitsen van de tegenpartij zo snel. Kan die Van der Wiel niet eens een goede voorzet afgeven. En het centrum, moet ik daar nu echt met Wilfred Bouma gaan spelen? Allemaal vragen die Bert bezig houden.

En het leek hem allemaal niet zo veel te doen. Tot dat ik gister, maandag 4 juni, de verontrustende beelden zag van onze bondscoach. Hij was een beetje ziekjes. Een klein beetje vermoeid wellicht. Onze coach was zelf niet fit. En ik zag de problemen groter worden in mijn hoofd. Een zieke bondscoach, spelers die geblesseerd zijn of steeds slechter gaan spelen. Kan het nog erger worden voor ons Nederlanders? Dat kan wel maar laten we daar nog maar niet aan denken.

Het zijn allemaal de kopzorgen voor onze bondscoach die hem nu niet fit maken. En ik kan me dat voorstellen. Er zitten in ons kleine landje aan de zee meer dan 16 miljoen betweters die een voor een zeggen het beter te kunnen. Maar wij hoeven niet te beslissen wie er speelt. Dat doet Bert. Wij hoeven niet de media te woord te staan, dat doet Bert. De druk wordt Bert teveel.

Ik hoop dan ook een ding voor Bert. Niet dat hij het EK wint, dat is natuurlijk erg mooi, maar ik hoop dat Bert nu eens lekker rustig de nacht tegemoet kan gaan. En geen zorgen heeft. Dat hij weer beter wordt. En dat leidt dan tot een groot feest in juli in Amsterdam.

Het is 2 juli in Kiev. Zeven uur in de ochtend. Bert wordt wakker van een hele mooie droom. Dat hij met Nederland Europees Kampioen is geworden. Hij kijkt naar buiten en ziet een Oranje massa. Het is werkelijkheid! Bert ploft op bed en is moe. Moe maar voldaan.

Voetbalshirts zorgen altijd voor publiciteit

Vele supporters kijken er ieder jaar weer reikhalzend naar uit: de voetbalshirts van zijn of haar favoriete club. Het ene jaar valt het shirt goed in de smaak en het andere jaar vindt men het shirt het meest verschrikkelijke shirt dat er ooit is geweest. Maar toch worden deze ieder jaar weer volop verkocht.

Een voetbalshirt is ook erg interessant voor bedrijven om te gebruiken als communicatiemiddel. Zo worden er riante bedragen betaald om op het shirt te mogen prijken. Zo betaald AEGON Ajax jaarlijks maximaal 12 miljoen euro om met het logo op het shirt van de Amsterdammers te mogen verschijnen. Dit is niets in vergelijking met Qatar Foundation, dat jaarlijks 30 miljoen euro betaalt om op het shirt van Barcelona te mogen verschijnen.

Toch moet je als bedrijf zijnde erg uit kijken met het sponsoren van een club. Want een foute match zorgt direct voor schade aan de naamsbekendheid. Zo is het namelijk erg onwaarschijnlijk dat AEGON ooit nog Feyenoord gaat sponsoren. Al is het maar puur om het feit dat de rivaliteit tussen deze twee ploegen. Daardoor zouden grote groepen mensen hen niet meer serieus nemen en dat kan wellicht leiden tot het vertrek van veel klanten.

Maar ook de kledingsponsors moeten erg uitkijken bij het bedenken van een nieuw shirt. Zo heeft NIKE erg veel commentaar gekregen op het laatste Nederlands elftal uit shirt. Vele mensen vonden het erg donker. Dat was mede te danken aan het programma Voetbal International. Daar maakten Johan Derksen en Rene van der Gijp het shirt met de grond gelijk. Daar had NIKE dan ook meteen direct een probleem bij omdat deze mannen veel invloed hebben op de mening van de Nederlandse voetbal liefhebber.

Maar een ding moet een club en kledingsponsor nooit doen met een shirt. Je moet nooit aan de kleuren en patronen van het shirt komen. Dat kan vaak ook niet omdat het statutair zo is vast gelegd maar als een club wordt overgenomen dan wordt dat ook nog wel eens verkocht. En vaak zijn de fans daar niet altijd blij mee.

Zo is er een zeer recent voorbeeld. De club Cardiff City uit Wales, is onlangs overgenomen door Maleisische investeerders. Zo willen zij de clubkleuren van Cardiff City veranderen en het logo veranderen. De fans reageerden hier furieus op. Echter kan het bestuur van de club niet terug. Het heeft afspraken gemaakt met de investeerders waar niet meer over gepraat kan worden.

Dit is een voorbeeld van iets dat voor de fans, gelukkig, niet al te vaak gebeurd. Het geeft in ieder geval ieder jaar weer voldoende commotie. Zowel in positieve zin als in negatieve. Desondanks is het een bijzonder fenomeen: het voetbalshirt.

Olympisch Vuur moeten we maar even tijdelijk doven

Op dit moment is er een zeer actuele discussie rondom een mogelijke kandidatuur voor Nederland als gastland voor de Olympische Spelen van 2028. De een zegt dat moet je doen omdat het een geweldige impact heeft op een land. De ander roept weer niet doen. Het is zonde van het geld en het kost vaak veel meer dan wordt verteld. Kortom er zijn veel uiteenlopende meningen van mensen over het Olympisch Plan.

Maar persoonlijk denk ik dat we voorlopig even onze ambities in moeten houden. Ik zou het namelijk ook geweldig vinden als de Spelen naar Nederland zouden komen maar op dit moment kunnen we dit gewoon niet verkopen. Er moet namelijk flink bezuinigt worden en dan zou je tegen het volk met iets aan komen zetten waarvan je nog niet weet hoeveel het daadwerkelijk gaat kosten.

En dan is het natuurlijk zo dat het iets voor de langere termijn is en dat het ook belangrijk is voor de samenleving. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Natuurlijk heeft de maatschappij iets aan de spelen. De breedtesport gaat een boost krijgen en daardoor gaan er ook meer mensen sporten. En als er iets verbroederd dan is het de sport.

Maar over die kosten ben ik het niet eens. Je moet namelijk nu aangeven of je er vol voor wil gaan als Nederland zijnde. Er is namelijk nog maar weinig draagvlak onder de bevolking en wil je dit veranderen dan moet je toch nu overgaan tot actie. En daar heb je in mijn ogen wel geld voor nodig, want je moet de mensen wel proberen te binden door middel van campagnes, onderzoeken enzovoorts.

Het lijkt mij dan ook verstandiger om even te wachten. In ieder geval moet er duidelijkheid komen over hoe hoog de kosten kunnen worden. En ook moet er gekeken worden of Nederland wel veel geld wil investeren in een mogelijke kandidaatstelling. Maar er is naar mijn idee wel een andere mogelijkheid om de Spelen van 2028 toch binnen te halen.

Waarom gaan we niet de bedrijven in Nederland aanspreken om samen met hen de Spelen binnen te halen. Ik denk namelijk dat het voor bedrijven heel interessant kan zijn om in de Spelen te investeren. En voor de overheid is het een probleem minder omdat zij nu geen of weinig geld hoeft te investeren. En dan zouden we wellicht de Spelen alsnog kunnen organiseren.

Maar er is nog tijd om erover na te denken. Hoe we verder moeten met een mogelijke kandidaatstelling voor de Olympische Spelen van 2028. Maar een ding is zeker, of de Spelen komen of niet, het is en blijft een fantastisch evenement.

Voorbeeldfunctie sporters wordt niet altijd goed begrepen

Een paar weken terug was Gert-Jan Verbeek laaiend op scheidsrechter Ruud Bossen. Deze had namelijk Verbeek naar de tribune verstuurd vanwege vermeend agressief gedrag. Verbeek vond dit echter onzin: ‘’Ik kan slecht tegen onrecht, zeker van mensen die objectief moeten zijn. Die man liegt gewoon’’.

En daar had hij misschien wel gelijk in, maar de manier waarop Verbeek reageerde was echter verschrikkelijk. Als een dolle hond viel hij de scheidsrechter en vierde man verbaal aan. Niet de eerste keer dat de trainer van AZ zich liet gaan over de scheidsrechters.

Maar in deze blog gaat het niet om wat zij ervan vinden maar hoe de sporters en trainers zich moeten gedragen. We zien het namelijk elke week weer terug op de sportvelden. De een scheldt de ander de huid vol en een paar velden verder op wordt een scheidsrechter aangevallen. En daarin hebben juist de beroemde sporters en trainers een grote rol want zij zijn juist degene die invloed hebben op de amateurs.

Sporters zijn een voorbeeld voor jeugd en in bepaalde gevallen volwassenen. Als zij een doelpunt maken en juichen op een bepaalde manier, zie je dat ook terug op de zaterdagochtend. Maar ook zie je daar een bepaald gedrag bij sommigen waar je niet erg blij van wordt.

En daar zouden clubs en verenigingen juist meer aandacht in moeten steken. Maak je spelers bewust van het feit dat zij als voorbeeld dienen voor de maatschappij. Want ik ben er sterk van overtuigd dat een speler met een goed gedrag ook veel jongeren positief kan beïnvloeden. En natuurlijk kan het gebeuren dat een speler iemand per ongeluk zwaar blesseert, maar dat is iets wat bij de sport hoort. Maar wat niet bij de sport hoort is iemand expres een trap geven of de scheidsrechter aanvallen.

Laten we hopen dat het beter wordt en dat veel sporters zich positief gaan gedragen, want wanneer zij dit doen wordt het ook vele malen leuker om op zaterdagochtend weer langs het veld te staan. Want dan maakt het niet uit of de bal wel of niet over de lijn is, het gaat er dan om dat je plezier hebt!

Media circus zorgt mede voor ondergang Rutten

Fred Rutten is geen coach meer bij PSV. Dat was het nieuws dat gister (maandag 12 maart 2012) naar buiten werd gebracht door Tiny Sanders en Marcel Brands. Na een week waarin drie keer kansloos werd verloren, vond de directie van PSV het tijd om in te grijpen.

Maar nog opvallender was de opbouwende media druk rondom Rutten. We gaan even een week terug. Nog voor de topper tegen FC Twente. Toen werd in de media al de druk opgevoerd. Rutten en PSV hadden die week eerder Feyenoord nog verslagen, maar de echte krachtmeting zou pas komen tegen FC Twente.

De media speelden hier dan ook op in door berichten te plaatsen dat het de kampioenswedstrijd zou zijn. En ook over de positie van Rutten werd uitvoerig gepraat. Bij een verlies zou de druk toenemen en wellicht een ontslag volgen.

PSV verloor met 6-2 van FC Twente in eigen huis. Een flinke klap die ook niet in de media onopgemerkt voorbij ging. De maandag na de nederlaag tegen Twente, stond de landelijke pers massaal in Eindhoven. Van de regionale dagbladen tot aan het NOS journaal. Ze stonden er allemaal. Eigenlijk was er ook een vraag die rond ging: Wordt Fred Rutten ontslagen?

Dat werd hij op dat moment nog niet. Een paar dagen later stond de wedstrijd tegen Valencia op het programma. Een zware tegenstander en dat werd ook duidelijk gedurende de wedstrijd. Een nederlaag die eigenlijk niemand verbaasde. Toch werd de druk verder opgevoerd door de media.

Zo zou de wedstrijd tegen NAC de beslissende wedstrijd zijn voor de toekomst voor Rutten. En dat zou ook zo zijn bleek achteraf. PSV verloor met 3-1 in Breda en ging met een fikse kater terug naar Eindhoven. Daar stonden naast rijen camera’s en andere pers ook honderden ‘’supporters’’. Zij eisten het vertrek van Rutten.

Toen was het  maandag 12 maart. De dag dat Fred Rutten definitief de laan werd uitgestuurd. Opvallend was de berichtgeving van de media. Zo was VI nogal bezig met welke auto van wie zou zijn. Zo was er een bericht dat de zaakwaarnemer per auto was gearriveerd. Even later was hij weer vertrokken. Dit soort berichten waren er in overtal. Nieuws wat geen nieuws is. Toch waren er heel veel media die dit deden. Dat tekent in mijn ogen ook gelijk de zwakte van de media in ons land.

Maar later op de dag kwamen dus wel de berichten officieel dat Rutten weg moest. En er kwam ook een persconferentie. Die werd live uitgezonden op  RTL 7 en Omroep Brabant.

En tot slot was er nog een uitzending van VI. Die mede door het ontslag van Rutten, een kijkcijferrecord te pakken hadden.

Al met al was het een behoorlijk circus rondom het ontslag van Rutten. En ik denk dan ook dat de media flink hebben mee geholpen aan de beeldvorming rondom Rutten. De druk werd steeds groter van de media dat PSV eigenlijk al geen ander besluit meer kon nemen. Maar een ding is zeker en dat is dat Rutten geen trainer meer is. 

Wielrennen neemt een gok

We zijn er allemaal weer voor gaan zitten, de voorjaarsklassiekers. En ze zijn nog niet klaar want er komen nog enkele mooie rondes aan zoals de Amstel Gold Race en Parijs-Roubaix. Ieder jaar weer trekken deze evenementen veel mensen. Zowel op locatie als voor de buis.

Zo trekt de Amstel Gold Race ieder jaar weer veel bezoekers. Afgelopen jaar waren naar schatting 250.000 mensen op de been om dit evenement te volgen in Valkenburg en omgeving. En daar heb je dan nog niet het aantal televisie toeschouwers bij opgeteld wat op een ruime 650.000 kijkers komt.

Het wielrennen is dus enorm groeiende qua aantallen bezoekers en media kijkers. Toch levert dit ook meteen een probleem. Iedere koers wil zich tegenwoordig onderscheiden. Dit kan op diverse manieren maar de meeste doen het op de volgende manier. Ze maken de etappe nog zwaarder en soms gevaarlijker.

Op zich niets mis mee. Zo werd onlangs bekend dat de organisatie van Parijs-Roubaix toch de kasseistrook van Arenberg (bekend bij de liefhebbers) op neemt in de etappe. Ondanks kritiek op de leiding, heeft men toch besloten om deze weer voorbij te laten komen.  De kritiek was dat het gevaarlijk was op de kasseien te fietsen omdat deze aangetast zou zijn door mos en daardoor spekglad zou zijn.

Bij deze wielerkoers is er niet het gevaar die wel lonkt bij de grote rondes. Daar wordt namelijk ook langs afgronden gefietst en zeer steile beklimmingen genomen. Soms wordt er daardoor met levens gespeeld. Maar als toeschouwer is er niets mooier dan de uitputtingsslag die een dergelijke wedstrijd aanwezig kan zijn.

Er wordt daarom ook wel een risico genomen. Je bent als organisatie wel verantwoordelijk voor het parcours en ook dat deze veilig dient te zijn. Daarnaast ben je ook verantwoordelijk voor de renners. Als organisatie moet je een besef hebben wat veilig is. Want er is niemand bij gebaat dat er een renner de afgrond in stort en daar overlijd. Maar ook moet je de gezondheid van sporters goed beschermen en hen geen onmogelijke beklimmingen laten doen.

Toch wordt deze grens steeds verder opgezocht. Laatst werd er ook een koers gereden in Toscane, de Stade Brianche. Een jonge koers waarin de organisatoren besloten dat er een flink aantal kilometers gereden werden op een grindpad. Hier gebeurde geen ongelukken van grote aard maar neem je wel een risico bij slecht weer.

Hopelijk blijft het goed gaan in de toekomst. Gewoon mooie koersen en geen ernstige ongelukken. Want dat kan deze sport niet gebruiken na alle ellende die doping perikelen met zich mee bracht. En dat verdiend een prachtige sport als wielrennen ook niet.

Social Media en sport: kan beter!

We kennen allemaal veel bekende sporters en sportclubs. Tegenwoordig zijn er een groot aantal van deze sporters en sportclubs te vinden op social media. Denk aan Twitter, Facebook en Hyves. Maar toch zijn er nog veel punten die verbeterd kunnen worden. Want het blijft niet alleen bij een Twitter account aanmaken. Het gaat erom wat je er mee doet.

Zo zijn er veel sporters die een Twitter account hebben. Maar je ziet er gelijk de verschillen al bij de diverse sporters. Ik neem als voorbeeld twee Eredivisie spelers. Gregory van der Wiel van Ajax en Willie Overtoom die speelt bij Heracles Almelo.

Van der Wiel is al een tijdje bezig met Twitter. Maar toch maakt hij regelmatig wat grote fouten. Zo heeft hij een keer een concert bezocht van een rapper. Maar een paar dagen daarvoor was hij geblesseerd afgehaakt bij Oranje vanwege een hersenschudding die hij een paar dagen eerder had opgelopen. Na afloop van het concert ging hij met de rapper op de foto en zette hij deze op Twitter. Dat was niet echt heel handig gezien hij niet fit zou zijn.

Maar ook laatst kwam hij weer in het nieuws toen Feyenoord- Ajax op het programma stond. Toen stuurde hij een tweet de wereld in waarin hij de volgende woorden gebruikte: ‘020 is de baas in 010’. Niet erg slim omdat de twee supportersschare van de clubs niet echt een goede reputatie hebben ten opzichte van elkaar. En dan heeft een sporter als van der Wiel wel een voorbeeld functie.

Maar het kan ook goed gaan. Zo is Willie Overtoom die dit redelijk goed begrepen heeft. Hij reageert bijna op alle tweets die mensen naar hem sturen. Hij geeft hier dan ook een gewoon antwoord op. Zo zie je dat hij de fans van Heracles, maar ook van andere ploegen, serieus neemt.

Wel kan hij nog wat meer gaan denken om eventueel ook regelmatig zijn persoonlijke sponsoren te benoemen. Nu doet hij dit wel af en toe, maar dat valt dan niet zo erg op. En dat is een gemiste kans voor hem en een bedrijf. Hij kan er meer geld door verdienen en een bedrijf krijgt er meer bekendheid door.

Maar dat laatste geldt voor heel veel sporters en sportclubs. Er zijn nog niet zo heel veel ploegen en sporters die zijn of haar sponsors veel benoemt. Terwijl dit enorm helpt met het genereren van meer bekendheid van je sponsoren.

Al met al kunnen we zeggen dat het voor veel sporters toch beter kan en eigenlijk ook wel moet. Maar er zijn er ook die het wel al goed begrepen hebben en hiermee goed aan de slag gaan. En de toekomst zal de uitkomst geven of alle sporters op deze manier omgaan met de social media of dat het bij die ene enkeling blijft.

Schaatsen: nog geen wereldkampioen sportmarketing

Twee weken terug was het zover. De Rayon hoofden van de Friese Elfstedenvereniging, onder leiding van voorzitter Wiebe Wieling, gaven aan dat er geen tocht der tochten kwam. Even leek het op hetzelfde moment als toen Nederland net geen wereldkampioen voetbal werd. Echter was daar alweer snel het WK Allround voor de langebaanschaatsers. Ireen Wüst en Sven Kramer werden wereldkampioen. Nederland was weer wat positiever.

Maar het schaatsen is een sport dat een paar problemen kent. Het eerste grote probleem naar mijn mening is dat er slechts lokale aandacht is voor de sport. Het beperkt zich vooral tot Nederland en in hoogtijd dagen weten ook de Duitsers het schaatsen te vinden. Voor de rest zijn er wel Russen, Amerikanen en Fransen die mee doen aan de sport, maar de aandacht in die landen is extreem weinig, als die er al is.

Daarnaast is het bij het schaatsen ook zo dat het met bepaalde afstanden niet aantrekkelijk is voor het publiek om de wedstrijd te volgen. Ik neem hier als voorbeeld de 10 km voor mannen. Bij een EK of WK Allround laten ze alleen de beste 12 van het klassement op dat moment starten. Dit is om te voorkomen dat het langdradig wordt. En dat is niet het grootste probleem hierbij. Maar het probleem is meer de afstand. Mensen blijven geen 12 tot 14 minuten geconcentreerd kijken naar een schaatser.

Maar hoe kan je dit dan aanpassen? Je zou wat kleine veranderingen kunnen door voeren op de langere afstanden. Zo valt er bijvoorbeeld na te denken over een massastart. Hierbij gaan dan bijvoorbeeld 6 personen tegelijk van start. Je krijgt dan een beetje het marathon idee wat veel spannender is vanwege demarrages en groepjes. Probleem blijft dat het schaatsen hier niet zo snel aan wil vanwege de traditie van vroeger uit. Maar vanuit marketing invalshoeken bekeken, is het juist interessant want je wilt een sport zo aantrekkelijk mogelijk maken voor publiek en potentiele sponsoren.

Daarnaast is ook een reden dat het schaatsen wat problemen kent, dat er tegenwoordig in heel veel landen een schaatsbaan uit de grond wordt gestampt. Deze hebben vaak de meest moderne technieken, maar trekken geen publiek. Dit heeft dan puur te maken dat mensen in Rusland niet geïnteresseerd zijn in het schaatsen. Dit kan je ook niet zomaar veranderen wat dit is zo bepaald in die culturen.

Toch denk ik wel dat het schaatsen meer in zich heeft. Vorig jaar werd Skobrev wereldkampioen Allround. In die periode heeft men echter als ISU niet genoeg gedaan om het schaatsen populair te maken in Rusland. Terwijl bij sportief succes de kans op aandacht voor een sport vele maten groter wordt. Er rest dus nog genoeg werk voor de marketeers en communicatie werknemers bij de ISU.

Maar zolang we niet al te lang nadenken over al die zaken is het schaatsen een mooie sport. Vanuit de geschiedenis is dit al het geval met de Elfstedentocht. Maar ook met de huidige generatie hebben we het getroffen. Maar laten we hopen dat wanneer we de volgende keer weer een vorstperiode hebben, we wel de volgende zin horen: It giet oan!

 

BVO's en beleid: gaan we eindelijk de goede kant op?

En toen was het februari. Alweer precies een maand geleden dat de laatste blog verscheen op wereldvansport. Dit kwam mede door persoonlijke omstandigheden maar ook door een geweldige ski vakantie. Ik wil daarvoor nog een keer de kamp staf van Snowmotion voor bedanken. Maar ondertussen is het voetbal ook weer bezig. Zelfs met het koude weer worden de wedstrijden nog gespeeld. In zowel Nederland als ook in het buitenland.

Maar deze blog zal niet gaan over de leuke kant van het voetbal. Deze gaat over het steeds weer falen van het beleid bij een BVO. Dit is namelijk bij heel veel clubs het geval in Nederland. En dan heb ik het nog niet eens over de buitenlandse ploegen waar dit nog erger is. Maar ook zijn er lichtpuntjes te vinden. Zo zijn er clubs als AZ en Heracles Almelo, die wel een goed beleid voeren en dit ook terug zien op het veld.

Maar wat is er dan mis met de beleidsmakers bij de BVO’s volgens mij? Nou dat is eenvoudig uit te leggen. Vele clubs hebben op dit moment nog financiële problemen of zijn bezig met het puin ruimen daarvan. En dat is allemaal de schuld van jaren foute beslissingen nemen.

Neem een topclub in Nederland, Ajax of Feyenoord of PSV, het zijn of waren allemaal ploegen met grote financiële problemen. En dit kwam niet doordat er in eens torenhoge kosten waren. Deze ploegen hebben jarenlang met een begroting gewerkt waarin de Champions League werd opgenomen in de begroting. Wat erg vreemd is, want wanneer je dit een keer niet hebt, kom je in de problemen. En dat heeft Feyenoord de afgelopen jaren gemerkt. Maar recent PSV nog.

Maar ook geld uitgeven wat er niet is, hadden de clubs een handje van. Zo gaf Ajax jarenlang steeds meer geld uit dan dat er binnen kwam. En dat mag je op zijn zachtst gezegd opmerkelijk noemen. Een normaal bedrijf dat op deze manier opereert zou binnen een jaar de tent al kunnen sluiten.

Nu moet ik ook wel toegeven dat het ook moeilijk is om een beleid te maken voor een club. Het duurt ook meerdere jaren tot dat er zichtbaar resultaat is. En dan heb je ook nog de emotie die komt kijken bij de sport. En wat al niet te denken van het sportieve. De clubs willen zo hoog en goed mogelijk presteren. Daardoor hebben zij ook jarenlang aankopen gedaan om die aansluiting proberen te behouden.

Het voordeel van het falende beleid bij de clubs is dat iedereen heeft kunnen zien hoe het niet moet. En daar zit dan ook de hoop voor alle ploegen. Leer van je fouten en kijk naar de goede voorbeelden zoals Heracles Almelo of AZ. Deze ploegen voeren al jaren een goed beleid en dat zie je overal tot uiting komen op dit moment. Zowel op het veld als bestuurlijk zit het bij deze ploegen wel snor.

Hoe dan ook hoop ik dat de clubs van de eigen fouten geleerd hebben. En dat ze dit dan ook oppakken en vertalen in een beleid dat te volgen is. En niet weer door gaan op de oude voet. Want dan zullen er toch echt clubs door het ijs zakken. 

Darts is weer springlevend

We herinneren ons allemaal nog wel de darts wedstrijden van Raymond van Barneveld. Stond hij in de finale tegen Martin Adams, Phil Taylor of Ted Hankey. Die wedstrijden waren vaak van een geweldig spannend niveau en wisten dan ook veel mensen te trekken. Zowel in de evenementenhal waar het gespeeld werd, maar ook op de televisie.

SBS 6 was jarenlang degene die het darten op de buis bracht. Tot dat men vorig jaar het genoeg vond en de stekker uit het darten trok. De reden was volgens de zender dat er te weinig mensen nog naar de sport keken. En wat doe je dan als zender, je stopt ermee.

Geheel onverwacht kwam het niet. De laatste jaren was er al minder darts op televisie. Vaak werd aan het eind van de dag deze sport nog ergens een half uur weg gestopt. Maar dat werkt zo niet met sporten. En zeker niet met een toernooi.

Daar moet spanning in worden gebracht. Mensen moeten vanaf het begin erin getrokken worden en mogen het niet meer los laten. Dit zie je bijvoorbeeld ook goed bij de Tour de France. Als je deze een dag volgt, ga je automatisch er meer aandacht aan geven.

Maar ook kwam er kritiek van de darters zelf op SBS 6. De zender zou de sport dood maken. Niet letterlijk maar vanwege de geringe aandacht voor de sport zouden er geen mensen meer het darten volgen. Als gevolg dat de Nederlandse darters sponsoren zagen verdwijnen. Dat is ook logisch want een sponsor ( over het algemeen genomen), sponsort voor de publiciteit of voor een beter imago.

Maar er gloort hoop voor het darten. RTL 7 is sinds vorig jaar met het darten bezig. Zij zijn toen begonnen met het uitzenden van deze sport. En afgelopen week zonden zij het WK Darts uit. Adrian Lewis won de finale.

En daarmee zette RTL 7 een goede stap. Zij willen zich meer en meer gaan profileren als mannen zender. En darts is ook een mannen sport. Het resultaat was dan ook direct zichtbaar. Niet echt in de kijkcijfers maar wel dat het diverse keren ‘’trending toppic’’ was op Twitter. Dat betekent dat het in ieder geval wordt opgepikt door bepaalde mensen.

Het is dan ook te hopen dat het weer net als vroeger wordt. Met het hele gezin voor de buis kijken of Barney ‘’180’’ gooit. En na de wedstrijd, met een paar vrienden de kroeg in om zelf een potje te darten.

Het zit er weer allemaal in voor het darten, want ze leven weer.