Schaatsen: nog geen wereldkampioen sportmarketing

Twee weken terug was het zover. De Rayon hoofden van de Friese Elfstedenvereniging, onder leiding van voorzitter Wiebe Wieling, gaven aan dat er geen tocht der tochten kwam. Even leek het op hetzelfde moment als toen Nederland net geen wereldkampioen voetbal werd. Echter was daar alweer snel het WK Allround voor de langebaanschaatsers. Ireen Wüst en Sven Kramer werden wereldkampioen. Nederland was weer wat positiever.

Maar het schaatsen is een sport dat een paar problemen kent. Het eerste grote probleem naar mijn mening is dat er slechts lokale aandacht is voor de sport. Het beperkt zich vooral tot Nederland en in hoogtijd dagen weten ook de Duitsers het schaatsen te vinden. Voor de rest zijn er wel Russen, Amerikanen en Fransen die mee doen aan de sport, maar de aandacht in die landen is extreem weinig, als die er al is.

Daarnaast is het bij het schaatsen ook zo dat het met bepaalde afstanden niet aantrekkelijk is voor het publiek om de wedstrijd te volgen. Ik neem hier als voorbeeld de 10 km voor mannen. Bij een EK of WK Allround laten ze alleen de beste 12 van het klassement op dat moment starten. Dit is om te voorkomen dat het langdradig wordt. En dat is niet het grootste probleem hierbij. Maar het probleem is meer de afstand. Mensen blijven geen 12 tot 14 minuten geconcentreerd kijken naar een schaatser.

Maar hoe kan je dit dan aanpassen? Je zou wat kleine veranderingen kunnen door voeren op de langere afstanden. Zo valt er bijvoorbeeld na te denken over een massastart. Hierbij gaan dan bijvoorbeeld 6 personen tegelijk van start. Je krijgt dan een beetje het marathon idee wat veel spannender is vanwege demarrages en groepjes. Probleem blijft dat het schaatsen hier niet zo snel aan wil vanwege de traditie van vroeger uit. Maar vanuit marketing invalshoeken bekeken, is het juist interessant want je wilt een sport zo aantrekkelijk mogelijk maken voor publiek en potentiele sponsoren.

Daarnaast is ook een reden dat het schaatsen wat problemen kent, dat er tegenwoordig in heel veel landen een schaatsbaan uit de grond wordt gestampt. Deze hebben vaak de meest moderne technieken, maar trekken geen publiek. Dit heeft dan puur te maken dat mensen in Rusland niet geïnteresseerd zijn in het schaatsen. Dit kan je ook niet zomaar veranderen wat dit is zo bepaald in die culturen.

Toch denk ik wel dat het schaatsen meer in zich heeft. Vorig jaar werd Skobrev wereldkampioen Allround. In die periode heeft men echter als ISU niet genoeg gedaan om het schaatsen populair te maken in Rusland. Terwijl bij sportief succes de kans op aandacht voor een sport vele maten groter wordt. Er rest dus nog genoeg werk voor de marketeers en communicatie werknemers bij de ISU.

Maar zolang we niet al te lang nadenken over al die zaken is het schaatsen een mooie sport. Vanuit de geschiedenis is dit al het geval met de Elfstedentocht. Maar ook met de huidige generatie hebben we het getroffen. Maar laten we hopen dat wanneer we de volgende keer weer een vorstperiode hebben, we wel de volgende zin horen: It giet oan!

 

BVO's en beleid: gaan we eindelijk de goede kant op?

En toen was het februari. Alweer precies een maand geleden dat de laatste blog verscheen op wereldvansport. Dit kwam mede door persoonlijke omstandigheden maar ook door een geweldige ski vakantie. Ik wil daarvoor nog een keer de kamp staf van Snowmotion voor bedanken. Maar ondertussen is het voetbal ook weer bezig. Zelfs met het koude weer worden de wedstrijden nog gespeeld. In zowel Nederland als ook in het buitenland.

Maar deze blog zal niet gaan over de leuke kant van het voetbal. Deze gaat over het steeds weer falen van het beleid bij een BVO. Dit is namelijk bij heel veel clubs het geval in Nederland. En dan heb ik het nog niet eens over de buitenlandse ploegen waar dit nog erger is. Maar ook zijn er lichtpuntjes te vinden. Zo zijn er clubs als AZ en Heracles Almelo, die wel een goed beleid voeren en dit ook terug zien op het veld.

Maar wat is er dan mis met de beleidsmakers bij de BVO’s volgens mij? Nou dat is eenvoudig uit te leggen. Vele clubs hebben op dit moment nog financiële problemen of zijn bezig met het puin ruimen daarvan. En dat is allemaal de schuld van jaren foute beslissingen nemen.

Neem een topclub in Nederland, Ajax of Feyenoord of PSV, het zijn of waren allemaal ploegen met grote financiële problemen. En dit kwam niet doordat er in eens torenhoge kosten waren. Deze ploegen hebben jarenlang met een begroting gewerkt waarin de Champions League werd opgenomen in de begroting. Wat erg vreemd is, want wanneer je dit een keer niet hebt, kom je in de problemen. En dat heeft Feyenoord de afgelopen jaren gemerkt. Maar recent PSV nog.

Maar ook geld uitgeven wat er niet is, hadden de clubs een handje van. Zo gaf Ajax jarenlang steeds meer geld uit dan dat er binnen kwam. En dat mag je op zijn zachtst gezegd opmerkelijk noemen. Een normaal bedrijf dat op deze manier opereert zou binnen een jaar de tent al kunnen sluiten.

Nu moet ik ook wel toegeven dat het ook moeilijk is om een beleid te maken voor een club. Het duurt ook meerdere jaren tot dat er zichtbaar resultaat is. En dan heb je ook nog de emotie die komt kijken bij de sport. En wat al niet te denken van het sportieve. De clubs willen zo hoog en goed mogelijk presteren. Daardoor hebben zij ook jarenlang aankopen gedaan om die aansluiting proberen te behouden.

Het voordeel van het falende beleid bij de clubs is dat iedereen heeft kunnen zien hoe het niet moet. En daar zit dan ook de hoop voor alle ploegen. Leer van je fouten en kijk naar de goede voorbeelden zoals Heracles Almelo of AZ. Deze ploegen voeren al jaren een goed beleid en dat zie je overal tot uiting komen op dit moment. Zowel op het veld als bestuurlijk zit het bij deze ploegen wel snor.

Hoe dan ook hoop ik dat de clubs van de eigen fouten geleerd hebben. En dat ze dit dan ook oppakken en vertalen in een beleid dat te volgen is. En niet weer door gaan op de oude voet. Want dan zullen er toch echt clubs door het ijs zakken.