Pagina's

22 feb 2016

Los Rojiblancos van Granada

Met een zucht en een lange gaap werd ik op 3 januari van dit jaar wakker in het Spaanse Malaga. Negen uur geleden zat ik nog op de tribune bij Malaga CF maar het was de hoogste tijd om snel uit de veren te komen. Om 10.15 uur zou namelijk mijn bus vertrekken naar de volgende bestemming van mijn reis. Snel mijn spullen bij elkaar pakken, even vluchtig douchen en daarna direct door naar het busstation van Malaga.

Lang hoefde ik daar niet te wachten want mijn bus stond al klaar. De bus naar Granada. Een korte rit van zo’n anderhalf uur zou deze afstand mij bezig houden. Een mooi moment om even de ogen te sluiten. Maar daar kwam niet veel van terecht. Ik raakte aan de praat met een aantal Duitsers die met eenzelfde missie naar Spanje waren afgereisd. Zo veel mogelijk wedstrijden zien. We wisselden wat ervaringen uit en voor dat ik het wist reden we een parking op in Granada waar ons vriendelijk werd verzocht om uit te stappen. De bestemming was bereikt.

Nog snel nam ik afscheid van de Duitsers en zette ik mijn voeten in beweging richting mijn hotel. Dat bleek nog een hele opgave. In eerste instantie leek het goed te gaan. Tot dat ik op een kruispunt aankwam. En als je de weg niet zeker weet ga je twijfelen. Zeker op een kruispunt. Afijn, verkeerde weg gekozen en toch maar besloten een taxi te nemen die mij voor de deur van het hotel zou afzetten.

Na snel te hebben ingecheckt, ging ik direct door naar mijn volgende doel van die dag. Granada CF speelde in eigen huis, Estadio Los Nuevos Carmenos, tegen een andere ploeg uit Andalusië. Europa League winnaar Sevilla FC kwam op bezoek. Een affiche waar ik me van tevoren best wel op verheugd had. Ik leefde namelijk in de veronderstelling dat het een beetje een derby was. Maar dat lag toch wel wat anders toen ik bij het stadion kwam.

De supporters van Sevilla hadden een pleintje ingenomen en stonden daar wat te drinken. Af en toe ging dit gepaard met wat gezang. Blijkbaar zagen de supporters van Granada dit niet vaak want zij keken nogal glazig toe hoe de gasten een klein feestje aan het bouwen waren. Nadat ik mijn kaartje had afgehaald bij de kassa besloot ik maar snel naar binnen te gaan. Buiten was er niet veel te doen en toen er wat druppels water uit de lucht vielen, besloot ik maar snel naar binnen te gaan.

Wat vond ik van het stadion? Een prima stadion naar mijn mening. Ja, er kunnen wat regendruppels op je neerkomen als je niet overdekt zit. Daar kwam ik tijdens deze wedstrijd achter. Wat dit stadion erg bijzonder en aangenaam maakt is het uitzicht dat je, bij droog en helder weer, hebt. Je kijkt dan namelijk uit op de bergen van de Sierra Nevada. Met een beetje geluk kan je ook wat plukjes sneeuw spotten.

De wedstrijd. Sevilla begon sterk. Onder aanvoering van José Antonio Reyes werd de druk op de thuisploeg opgevoerd. Maar een van de dingen die het voetbal zo mooi maken zijn de onverwachte gebeurtenissen. Want geheel tegen de verhouding in nam Granada de leiding. En twintig minuten later was het zelfs 2-0. Sevilla deed vlak voor rust nog iets terug via Vitolo maar in de tweede helft hield Granada stand. Een erg knappe overwinning van de ploeg die er niet goed op staat in de Spaanse competitie.

Na twee dagen voetbal was het voor mij even rust. Even bijtanken van twee leuke potjes.  




Geen opmerkingen:

Een reactie posten