Vooravond van nieuwe periode in het wielrennen?

Gisteren, vrijdag 23 augustus, was het weer tijd voor de jaarlijkse koers de Dutch Food Valley Classic. Een wedstrijd die vroeger door het leven ging als Veenendaal - Veenendaal. Met winnaars als Tom Boonen maar ook Joop Zoetemelk. Dit jaar was het echter nog lang onzeker of de koers wel doorgang zou vinden. Op het laatste moment trokken zich sponsoren nog terug. Maar samen met burgemeester Kolff van Veenendaal ging de organisatie op zoek naar investeerders. En vorige week kwam dan eindelijk het hoge woord eruit; de wedstrijd zou door gaan. En het werd gelijk ook een bijzondere.

Want niemand minder dan Thijs Zonneveld was aangesteld als technisch directeur van deze koers. Jarenlang had hij regelmatig kritiek op het wielrennen maar ook op deze koers. Zo zou de wedstrijd te voorspelbaar zijn. Er ontsnapte een groepje en die werden dan vlak voor de finish weer bij gehaald om een massasprint te krijgen. Daar wilde Zonneveld verandering in zien. De Dutch Food Valley Classic (wellicht die naam vervangen?) ging met hem de uitdaging aan en gaf hem de volledige vrijheid (zover mogelijk natuurlijk) om zijn ideeën uit te voeren.

Er waren gisteren ook drie, voor het publiek zichtbare, aanpassingen in de koers. Zo mocht iedere ploeg die deelnam maar met maximaal zes renners starten. Dit tot ongenoegen van diverse ploegen. Maar Zonneveld wilde de controle die ploegen vaak hebben tijdens een koers hierdoor weg nemen en er een attractieve wedstrijd van maken. En het moet gezegd worden dat ondanks een massaspurt, hij daar in geslaagd is. Er waren veel aanvallen in de wedstrijd, de koplopers kregen niet veel ruimte van het peloton en er werd daarom ook gruwelijk hard gereden. Zo hard zelfs dat men sneller reed dan het snelste schema wat de organisatie had opgesteld.

De tweede opmerkelijke aanpassing was de route van het parcours. Waar deze vroeger wel eens een beklimming had, zat deze editie er vol mee. Weliswaar geen hele hoge beklimmingen maar toch genoeg om de koers hard te maken. Zo werd er zes keer de Emma Piramide opgereden en werd de finish, die lag tussen Veenendaal en Rhenen, ook vier keer aangedaan. Ook daar ging een klein klimmetje telkens aan vooraf. Dit moest ook de voorspelbaarheid uit de koers halen. Toch zorgde dit experiment er niet voor dat het ook gebeurde. Het werd uiteindelijk toch een massasprint.

En de derde, meest innovatieve verandering, waren de camera’s in de koers op de fietsen van de renners. Dit gebeurde voor het eerst in de wereld tijdens een wedstrijd van de UCI. Tijdens de televisie uitzending op RTL 7 kon het publiek ook voor het eerst de beelden zien. Het zag er nog allemaal wel wat minder uit qua kwaliteit van het beeld maar het is zeker iets wat we in de toekomst vaker zullen zien. En hopelijk ook live want dan is dit echt iets dat iets toevoegt aan de wielersport die momenteel veel klappen moet incasseren.

Maar er waren niet alleen positieve punten aan deze editie. Zo ontbraken de echt grote ploegen, en daarmee ook grote renners, aan deze koers. Slechts vier World Tour ploegen waren present in Veenendaal; Belkin, Argos – Shimano, Vacansoleil en het Italiaanse Cannondale. Eerst zou Lotto – Belisol, met daarbij Greipel, aan de start verschijnen. Deze ploeg liet uiteindelijk toch verstek gaan omdat er maar met zes renners gestart mocht worden en Greipel dat niet wilde met aanstaande zondag de Vattenfall Classic in het vooruitzicht. Daardoor kon het publiek in Veenendaal zich niet vergapen aan deze ras sprinter maar ook andere bekende renners.

En ook gaf het publiek aan dat zij het ergens wel jammer vonden dat de finish uit het centrum werd gehaald. Ze vonden het ergens wel logisch want zo werd de koers spannender en leuker, maar in het centrum daar leeft het toch het meeste was het idee dat enkele toeschouwers hadden.

Ploegwagen van de latere winnaar Viviani

Het is in ieder geval wel te stellen dat het knap is wat Zonneveld en zijn team hebben geprobeerd. Zij hebben in een sport die er niet al te best voor staat dingen geprobeerd om het wielrennen weer tot leven te laten komen bij het publiek. Het ene proefballonnetje net was succesvoller dan de ander maar er zitten zeker dingen bij die de wielersport verder zal helpen. Ze durven in ieder het gezicht boven het maaiveld uit te steken.

En de koers zelf dan? Je zou bijna vergeten dat er ook nog gereden werd. In het begin sloop een groepje van zes renners weg, alleen kwamen zij niet weg. Niet gek veel later kon een groep van 14 man wel weg komen. Deze hielden het vol tot ruim tien kilometer voor het einde van de wedstrijd. Onder aanvoering van Cannondale (dat de gehele dag de wedstrijd al gecontroleerd had), Vacansoleil en Accent werd de sprint aangetrokken. Kenny van Hummel kwam te vroeg op kop te zitten waardoor hij alsnog werd voorbij gereden door twee Italianen. Van die twee Italianen was Elia Viviani van Cannondale de sterkste. Hij versloeg Napolitano die tweede werd. Van Hummel werd, licht teleurgesteld, derde in de 28^e editie van de Dutch Food Valley Classic.