Charme van het voetbal: gaat dat samen met de media?

Zondagochtend. 10 uur. Daar staan de eerste ploegen alweer. Geur van het gras of de geur van het rubber komen je tegemoet. En dan begint de aftrap. 90 minuten later ben je dan of blij met de winst of teleurgesteld in het slechte resultaat. Na de wedstrijd gaat iedereen snel douchen en vaak een biertje pakken.

Zo ziet voor de meeste amateur voetballers de zondag eruit. Voor de een begint die al om 10 uur en voor de ander pas om 14.30 in de middag. En ook per team een ander resultaat. Maar dat maakt amateur voetbal ook zo mooi. Geen camera’s. Geen druk. Gewoon 22 spelers die een leuk wedstrijdje willen spelen. Dat is natuurlijk al weer anders bij het vaandelteam van de club. Daar heb je toch wat meer publiek en de lokale pers kijkt mee.

Maar dat is natuurlijk al helemaal anders als we gaan kijken op het professionele niveau. Daar heb je niet 22 spelers die het leuk vinden om een wedstrijd te spelen. Nee, zij moeten winnen. Het draait er om de poen en niet om het plezier. Dat was vroeger natuurlijk wel anders. Een camera die de wedstrijd opnam in beeld. Een journalist van de lokale pers, die een stukje schreef. Meer media was er niet.

Nu zijn we al zo ver dat met een kampioenswedstrijd in Nederland ( Ajax- FC Twente, 15 mei 2011) de wedstrijd al in 80 landen te volgen is. En zelfs grote internationale zenders als CNN en Al Jazeera besteden er aandacht aan. Op Twitter was deze wedstrijd Trending Toppic. En wat al niet te denken van de samenvattingen in de Eredivisie van die dag. Daar keken ook miljoenen mensen naar.

Waar stopt dit zou je haast denken. En dan nog te bedenken dat het de Nederlandse competitie is. Als dit in Spanje was geweest waren de kijkcijfers nog vele malen hoger geweest en de aandacht van alle pers ook. Maar zijn er ook andere manieren in de toekomst dat mensen het voetbal kunnen volgen? Ik denk van wel.

Vroeger zat ik wel eens te denken hoe het zou zijn als je een televisie had waarbij je echt in een stadion zat. Dat als je opstond je beeld met je mee ging. En als je je hoofd draaide dat het beeld ook mee draaide. Het leek een beetje onrealistisch. Maar in de uitzending van Pauw en Witteman van 26 oktober was er een man die een virtuele bril bij zich had. Hiermee kon hij dingen bekijken die mensen niet zagen. Het zou dus niet ondenkbaar zijn dat in de toekomst mensen hier ook mee naar het voetbal kunnen kijken.

En wat te denken van de social media. Veel clubs en spelers zijn er nu nog zoekende mee. Maar een club als Manchester City is er goed mee bezig. De Facebook pagina van deze club ziet er verzorgd uit. En ook heeft Manchester City besloten met YouTube een overeenkomst te sluiten. Deze houdt in dat alles wat op YouTube komt en Manchester City bevat, onder eigendom komt te staan van de club. Zo valt er veel geld te verdienen voor deze club. Er zijn echter clubs die kansen laten liggen in de social media. Ze doen er niets mee of doen het te weinig. Terwijl het bij goed gebruik toch echt een meerwaarde kan hebben.

Dit zijn enkele dingen die zomaar de media kunnen veranderen. Maar ook andere zaken zoals markten die open liggen. Bijvoorbeeld China is een land waar je nog veel bekendheid kunt krijgen. Alleen je moet er wel instappen er iets mee doen. En dat is de aarzeling die veel ploegen nog hebben.

Maar hoeveel er ook mogelijk is of kan veranderen, nooit zal het de charme van het amateur voetbal overtreffen. Of is dat toch ooit nog mogelijk? We zullen het zien.

Wanneer gaat het weer over voetbal

Daar sta je dan. Loop je de tribune op na een weekje van rumoer bij je club. Goede kop koffie erbij en beetje praten met je buren in het stadion over al die vreemde gebeurtenissen bij Ajax. Overal hoor je de irritatie over de RvC. Cruijff is degene die het moet oplossen. Een enkeling durft van Gaal te verdedigen maar gaat snel om en kiest ook voor Cruijff. Meestal omdat de RvC het bij elke supporter wel vergooid heeft.

En er wordt ook nog gevoetbald. Je zou het bijna vergeten zijn. NAC is toch een ‘’makkie’’, is de meest gehoorde uitspraak afgelopen week. Dacht ik zelf ook eerlijk gezegd. Viel toch even tegen. 2-0 voor na 80 minuten. Niets aan de hand. Echter wel bij dit Ajax. 2-2 en flinke hoofdpijn na een week die voor alle Ajacieden toch al verschrikkelijk was.

En dan is het zondag. Speel je zelf een wedstrijd zonder resultaat ( nederlaag maar dat zijn we gewend) en dan kom je thuis en gaan we gewoon weer verder met het belangrijkste nieuws van de afgelopen week.

Geen belangrijk persoon die is overleden of Wilders die ruzie heeft met het CDA. Nee. De allerbelangrijkste zaak in ons land. Het voetbal. En of je nu voor Ajax bent of Feyenoord, je volgt het nieuws over deze vreemde zaak. Gedwongen of ongedwongen.

En dan staat daar in de middag Johan Cruijff. In de mist. En dat is eigenlijk wel typerend. Gaat dit nog ooit goed komen met mijn club, Ajax? Ik heb mijn twijfels. Er is bij deze club altijd veel te doen. Een trainer die 16 miljoen uitgeeft aan een speler of een speler die bijt. Dat is ook tevens de charme van de club. Het is er nooit rustig.

Maar wat er afgelopen week is gebeurd kan niet. Mijn vorige blog stond er nog maar net op en eigenlijk was die al weer voor niets. Van Gaal zou de nieuwe algemeen directeur worden en nam nog even Martin Sturkenboom mee. Blind werd dan weer doorgeschoven naar de functie van technisch directeur.

Niets mis mee zo op zich. Maar wel de manier hoe dit geregeld is. Ten Have die het nodig vond om de grootste misdaad te doen binnen Ajax: Cruijff tot op het bot afbreken. Maar daar bleef het niet bij. Waar Cruijff zich kalm hield bij Pauw en Witteman, ging Ten Have met zijn aanhang door Cruijff te schofferen.

Hij kwam met de dodelijke opmerking naar Cruijff, maar ook alle andere Ajacieden, dat je professioneel moet zijn en Ajacied moet zijn om dit op te lossen. Laat ik even duidelijk zijn naar deze meneer Ten Have. Cruijff heeft 3 Europacups 1 gewonnen met Ajax, de wereldbeker in 1972 en maar liefst 275 wedstrijden voor Ajax in het eerste heeft gespeeld. En daar boven op ook nog 3 jaar trainer van deze ploeg is geweest. Is dat niet genoeg voor Ten Have om als ras Ajacied door het leven te gaan?

En dan komt ook nog Edgar Davids. Die had ik altijd heel hoog zitten. Was een harde werker en ging volop in de strijd. Dat doet hij nu ook alleen helemaal verkeerd. Hij beschuldigt Cruijff van racisme. Opzicht een zware beschuldiging. Laat ik wel zeggen dat als het waar is natuurlijk niet kan. Maar ik betwijfel dit. Zeker omdat  Ten Have eerst op belt naar Studio Voetbal, waar hij duidelijk vrienden bleek te zijn met Jack van Gelder, om echt te zeggen dat het zo is en ook te beweren het op tape vast ligt. Eerder in die uitzending waren er stevigere kritieken op hem  maar het leek dat bij deze actie de bedoeling was om censuur te plegen.

Maar dan komt vandaag het beeld naar buiten dat Davids zijn interview met Joep Schreuder 5 keer(!) opnieuw heeft opgenomen. Dat wekt de suggestie dat dit een streek is om Cruijff zo veel mogelijk te schaden. Komt dus bepaald niet echt slim over.

Maar ergste van alles is dat de club verdeeld wordt. En ik vrees voor het ergste. Dat Cruijff weg gaat en alle trainers mee neemt. Zelfs Frank de Boer. Al zei die wel dat hij niet gaat maar je weet het nooit. Maar wat is er dan nog over van deze ooit zo prachtige club.

Allemaal twijfels die de komende tijd ons nog bezig blijven houden. Gelukkig wordt er morgen nog gevoetbald. Ja, want het is nog steeds een voetbal club. Maar voor hoe lang dat begin je je steeds meer af te vragen. Ook als Ajacied.

Bij Ajax is het altijd carnaval

Af en toe word je er moedeloos van. Alweer een nieuwsbericht over de problemen bij Ajax. Wie is er nu weer kwaad weg gelopen. Wie heeft er nu weer niet gereageerd op een email of telefoontje. Wie is er nu weer de klos?

Deze mannen die nu al ondertussen een half jaar bezig zijn met een organisatie neer te zetten, wat heel lang is maar in België kunnen ze het nog beter, kruipen elke week weer rollend over straat heen met elkaar. Er is niemand die ook maar beseft dat het eens is afgelopen. Maar hoe komt dat nou. Dat is eigenlijk heel eenvoudig te verklaren in mijn ogen.

Er zitten dan 5 mensen. Ieder is gespecialiseerd in een bepaald vakgebied. Meneer Römer is weer gespecialiseerd in de media. Daar tegenover heb je dan weer mevrouw Olfers die meer verstand heeft van de economische zaken. Ten Have heeft vele opleidingen zoals jurist maar ook organisatieadviseur. Cruijff en Davids zitten er voor het voetbal verstand.

Voor dat ik verder ga vind ik het eigenlijk al opmerkelijk dat Davids er in zit. Hij heeft altijd op hoog niveau gespeeld, maar was toch zeker in mijn ogen bij tijden ook niet echt een uithangbord voor je club. Daarom vind ik echt discutabel dat hij hierin zit. Maar ieder mens verdient het voordeel van de twijfel.

Maar waar zit het werkelijke probleem. Ik denk dat dat het volgende is. Er zijn veel mensen die over diverse zaken veel weten. Maar nu ze in een voetbalclub actief zijn gaan ze zich ook bemoeien met allerlei diverse voetbal zaken. En dat moeten ze niet doen. Maar dat gebeurt wel.

Laat een ieder zich met zijn zaken bezighouden. Stop met het ruzie maken. Niemand heeft er baat bij. En het belangrijkste onderdeel van de club, de supporters, worden compleet over geslagen. Zij zijn toch degene die jou de steun geven om op een belangrijke zetel plaats te nemen. En zij zijn ook degene die bepalen wanneer je moet. Het is dan wel niet een officiële functie die van supporter maar zij hebben nog meer invloed dan bepaalde media.

Maar ik heb de oplossing voor dit alles. Laten de leden van de raad van commissarissen eens bij elkaar gaan zitten. Ze komen hier niet in hun alledaagse kleding. Ten Have, Olfers en Römer komen in een voetbal pak. Cruijff en Davids in een strak pak. En laat ze dan eens begrip voor elkaar leren krijgen. Wellicht dringt het dan tot hen door dat het niet om je eigen ego gaat maar om een club waar heel veel mensen om geven.

En als dat gebeurd sluit ik het niet uit dat ze in februari de polonaise lopen omdat het feest is. Het is rustig bij Ajax.

Meer dan sport alleen

Vandaag is bekend geworden dat de voorzitter van supporters vereniging van PSV. Rob van den Akker werd slechts 45 jaar. Natuurlijk veel te jong voor een mens dat normaal in de bloei van zijn leven zit. Echter was hij al enige tijd ziek.

Dit is maar weer eens een bewijs dat het leven nietig is. De ene dag ben je een held voor een prestatie die geweldig is, op het andere moment vecht je voor je leven. Maar vaak heb je altijd die steun van mensen. Tijdens een ziekte maar ook op dat ene moment dat alles klopt en waarin je schittert.

Dat geldt in mindere mate ook voor de sport. Een club is niets zonder zijn supporters. Stel je voor dat er geen fans voor Ajax en Feyenoord zouden zijn. Wat zouden deze ploegen dan voorstellen? Wat zou de Klassieker dan nog voorstellen?

Nou is het zo dat deze voorbeelden daar geen last van hebben. Zij hebben in Nederland een van de grootste supportersschare. Maar er zijn sporten die dat niet hebben. Er zijn maar weinig mensen die naar schermen zitten te kijken op een zondagmiddag. Er zijn maar weinig mensen die op een zondagmiddag naar een stadion gaan om een korfbal wedstrijd te kijken.

Dat is eigenlijk ook gelijk het grootste probleem, in mijn ogen, van deze sporten. Er zijn geen mensen die er interesse in hebben. En als je die geen hebt kan een sport ook nooit groeien. Want de fans maken een sport, sporter of club. Zij geven er lading aan. Een betekenis.

Dit valt helaas niet snel te veranderen. Sportief succes is de sleutel tot een groei maar dat kan ook tegen vallen. Het vrouwen voetbal dacht omhoog te kunnen kijken maar is nu al weer terug bij af. Het is dan ook interessant om te volgen hoe de honkballers om gaan met het feit dat zij wereldkampioen zijn. Gaan zij voor een korte maar hevige publiciteit periode of wordt het door gaan op de bekende lange weg?


Maar als je dan weer leest over de dood van een mens zoals die van Rob van den Akker, dan weet je dat het leven niets voor stelt. Dan besef je eigenlijk weer even dat je je druk maakt om niets. En dat is eigenlijk ook wel weer goed.

Want gelukkig bestaat er ook nog een leven naast de sport!